Nieuws Algemeen

Jeugdexponenten Uitgelicht: Ceriel Oosthout

Ceriel Oosthout stond te boek als een groot talent. De geboren Deventenaar vormde een ijzersterk middenveld met ‘jeugdopleidinggenoot’ Demy de Zeeuw, en leek lange tijd in zijn voetsporen te kunnen treden. Tot die sportief zwarte dag in augustus 2008. Uit tegen VVV-Venlo scheurde Oosthout de kruisband van zijn rechterknie af…

Statistieken Ceriel Oosthout
Geboortedatum: 27 september 1984
Speler hoofdmacht Go Ahead Eagles: 2003 t/m 2010
Competitieduels: 107
Goals: 5

Hoe gaat het nu met je?
Het gaat goed met me. Inmiddels werk ik alweer een aantal jaren bij fonQ, een E-commerce bedrijf, waar ik werk als content marketeer op de afdeling Wonen&Design. Dit doe ik met veel plezier en passie, net zoals ik het voetbal jaren geleden benaderde. Helaas kan ik door mijn chronische knieblessure niet meer met regelmaat voetballen. Toevallig heb ik voor het laatst sinds tijden weer eens een balletje getrapt, dat ging me toch nog aardig af. Maar verder dan af en toe een balletje trappen doe ik niet meer, toch wel erg jammer natuurlijk.


De selectiefoto van het seizoen 2004/2005, met een jonge Ceriel Oosthout op de middelste rij (tweede van rechts).

Op welke manier volg je Go Ahead Eagles nog?
Ik volg Go Ahead Eagles nog steeds op de voet. Bij de uitslagen kijk je toch altijd even naar je oude club. Het blijft natuurlijk jammer dat ze nu weer in de Jupiler League spelen, een competitie waar minder aandacht is voor. Ik zeg: snel weer terug naar het hoogste niveau, al zit het op dit moment niet helemaal mee. Toch denk ik wel dat ze uiteindelijk de nacompetitie halen, het seizoen is nog lang.

Ik probeer elk seizoen wel een wedstrijd of drie in de Horst te kijken. Dat is toch leuker dan op tv en je komt vaak wat oude bekenden tegen, altijd leuk. Het blijft elke keer weer magisch om er weer even te zijn. De sfeer, het verleden, de supporters, het blijft een fantastische plek om te komen. Als je vanaf kinds af aan daar rond loopt en je doorloopt de gehele opleiding, dan is het gewoon je tweede huis geworden. Ik was daar meer te vinden dan thuis.


Ceriel Oosthout tijdens de voorbereiding op het seizoen 2007/2008.

Je doorliep vanaf de C¬-jeugd alle jeugdelftallen. Hoe kijk je terug op je tijd in de jeugd van Go Ahead Eagles?
Ik heb er een prachtige tijd gehad en kijk er met heel veel plezier op terug. De meeste van mijn huidige vrienden, jongens als Leon Koopman, Gerrit Bartels, Rogier Wissink en Rogier Gerritsen ken ik uit die tijd, dat zegt wel genoeg lijkt me. Het was een hechte familie en je groeide op met je teamgenoten, trainers en begeleiders. Die tijd heeft me ook gevormd als mens, je leerde wat structuur was, je moest op tijd komen en je moest het goed doen op school. Dingen waar ik nu nog steeds profijt van heb. Toen ik nog in de jeugd speelde was het af en toe nog best behelpen. Het was wel professioneel, maar soms ook houtje touwtje. Dat was ook de charme van die tijd en de club en ik denk dat het voor jonge gastjes alleen maar goed is dat niet alles tot in de puntjes geregeld is.


Onder toeziend oog van Ceriel Oosthout (rechts) brengt doelman Kevin Moeliker redding in het duel met Excelsior (seizoen 2006/2007).

Van welke (jeugd)trainer heb je het meeste geleerd? 
Dat zijn er eigenlijk drie, aangezien je niet van één trainer het meeste leert. Ik begon in de C-jeugd bij Hans Maatman, hij was echt een vaderfiguur voor ons, maar ook een goede trainer. We werden zelfs kampioen.

Toen ik in de B-Jeugd kwam heb ik als voetballer op technisch en tactisch vlak erg veel geleerd van Wim Woudsma. Hij herkende situaties gelijk en kon dit overbrengen op de groep. Aan alles kon je zien dat hij zelf op een zeer hoog niveau had gevoetbald. Hij was streng voor ons, maar altijd kon hij het onderbouwen met een goed verhaal en een oplossing. Al waren de jaren in de B mijn minste jaren, ik heb hier wel het meeste geleerd.

Mijn beste jeugdjaren kende ik onder Klaas Vink in de A-jeugd. Hier ben ik echt gegroeid als voetballer en ik voelde veel vertrouwen van hem. Hij liet me inzien dat ik vrij moest voetballen en dat een taak van een middenvelder meer is dan aanvallen en een beetje verdedigen.


Teamfoto Go Ahead Eagles tijdens het seizoen 2004/2005. Wie kent u nog?

Wat weet je nog van je debuut?
Mijn debuut in het seizoen 2003/2004 herinner ik me nog als de dag van gisteren. Het was een koude vrijdagavond in januari en we speelden thuis tegen FC Eindhoven. Ik trainde na de winterstop vast mee met het eerste elftal en zat die wedstrijd op de bank. Als 19-jarige ben je dan uiteraard best zenuwachtig. Ik zat dan wel op de bank, maar wat als ik erin moest? Er zaten toch aardig wat ervaren jongens op de bank, dus de kans dat ik zou moeten invallen schatte ik klein in. En toen gebeurde het: Jesse Schotman raakte na een sprint geblesseerd en moest er meteen af. De trainer, Raymond Libregts, maande me snel even een paar keer heen en weer te lopen want ik moest erin.

Eerst dacht ik: bedoelt de trainer mij wel? Maar hij bedoelde mij en zo moest ik voor rust al invallen. Ik weet nog goed dat ik inviel op rechtshalf en Ugur Yildirim voor me stond als rechtsbuiten en volgens mij stond Dennis Hulshoff achter me, niet de minsten. Ugur kwam in de rust naar me toe, niet om me gerust te stellen maar om meteen even duidelijk te maken dat ik zijn ruimtes dichtliep. En bedankt, haha! Uiteindelijk eindigde de wedstrijd in 1-1, ietwat teleurstellend aangezien Eindhoven op dat moment niet bepaald een hoogvlieger was. Voldaan fietste ik uiteindelijk na de wedstrijd naar huis, vervuld met trots.


Hoe heb je je verdere tijd bij Go Ahead Eagles ervaren?

Ik kijk met gemengde gevoelens terug op mijn tijd bij de club. Het begin, de jeugd en de tijd tot mijn blessure waren fijn, al had ik wel wat meer bovenin mee willen strijden voor bijvoorbeeld een kampioenschap. Volgens mij heb ik in totaal twee keer een periodetitel gewonnen, dat voelde altijd goed.

Mijn laatste twee jaar bij Go Ahead Eagles waren veel minder. Ik was in totaal 18 maanden uit de roulatie en dat is gewoon te lang. Toen ik terugkwam bij de club was mijn knie nog steeds niet 100% goed en ik voelde aan alles dat ik minder was geworden. Vooral qua snelheid en draaien had ik behoorlijk ingeleverd. Jongens die ik eerder kon hebben, vlogen me nu aan alle kanten voorbij. Dat laatste jaar liep het ook supergoed in de ploeg en haalden we net niet de Eredivisie door uit te verliezen van Willem II. Er kwam ook geen enkele kans om me weer in het elftal te spelen en achteraf was dat ook terecht; ik was gewoon niet meer de speler die ik voor mijn blessure was. Aan het einde van het seizoen liep mijn contract af en ging ik naar IJsselmeervogels. Niet een afscheid dat ik vooraf in gedachten had en wat ik al die jaren had gehoopt, maar soms vertelt je lichaam anders en mag het niet zo zijn.


Ceriel Oosthout is de gevierde man na de 0-1 tegen PSV in 2008.

Heb je tot slot nog een mooie anekdote uit je Eagles-tijd?
Mijn mooiste anekdote speelde zich af tijdens de bekerwedstrijd PSV-Go Ahead Eagles in 2008. Wij moesten op bezoek bij het grote PSV dat aantrad met blikvangers als Cocu, Kluivert en Alex. Ik stond op Cocu en 5 minuten voordat de wedstrijd begon zei Mike Snoei, destijds de trainer, dat ik Cocu in het begin maar eens even flink moest aanpakken. ‘Dat vindt hij niet fijn zo aan het begin van de wedstrijd’, zei Snoei. En zo geschiedde. Ik denk dat de wedstrijd ongeveer tien minuten onderweg was en ik kwam met mijn knie hard terecht in de kuit van Cocu. Die had zeker een behandeling van vijf minuten nodig om weer aan de wedstrijd deel te nemen. Snoei zei in de rust dat hij het fantastisch vond wat ik had gedaan en het stond daarbij ook nog eens 0-0. Na de rust scoorde ik zelfs de 0-1 en toen kon het natuurlijk helemaal niet meer stuk. Helaas verloren we nipt met 3-2, al voelde het als een soort van overwinning. Ik heb er daarna nog vaak over opgeschept over het feit dat ik die Cocu maar mooi te pakken had. Bij dit verhaal heb ik maar nooit gezegd dat ik gewoon half uit was gegleden en per ongeluk met mijn knie in de kuit van Cocu terecht kwam, hahaha!

Lees hier de vorige aflevering van Jeugdexponenten Uitgelicht, met Victor Sikora!

Terug naar overzicht