Jeugdexponenten Uitgelicht: Ronald Dekker
Onlangs opende Go Ahead Eagles de wand met foto’s van alle jeugdexponenten sinds de invoering van het betaald voetbal in 1954. In totaal sieren 113 spelers de wand. Sommige spelers kwamen tot een handjevol wedstrijden in Go Ahead Eagles 1; anderen schopten het tot international. Twee keer per maand lichten we een van de exponenten uit, waarbij we steeds een decennium opschuiven. In aflevering 8 een speler uit de jaren ’80: Ronald Dekker.
Statistieken Ronald Dekker
Geboortedatum: 6 maart 1965
Speler hoofdmacht Go Ahead Eagles: 1983 t/m 1987
Competitieduels: 35
Goals: 6
Hoe gaat het nu met je?
Prima! Ik woon nog steeds in Apeldoorn, waar ik destijds AGOVV heb getraind. Na lange tijd voetbalcoach te zijn geweest, ben ik afgelopen zomer gestopt als trainer bij Voorwaarts. Ik sta namelijk al vanaf mijn 8e op het voetbalveld, dan is zo’n rustperiode als trainer niet verkeerd. Daarnaast heb ik gewoon nog ander werk. Ik heb verder geen ambities meer als voetbalcoach, maar zeg nooit nooit.
Op welke manier volg je Go Ahead Eagles nog?
Go Ahead Eagles heeft nog steeds een speciaal plekje bij mij. Als je er gespeeld hebt, en op het veld gestaan hebt, weet je wel wat ik bedoel. Als je in dat stadion rondkijkt, zie je supporters die dicht op het veld staan en altijd enthousiast zijn. Dat is Go Ahead Eagles, een club in een volkswijk. Dat is maar met weinig clubs te vergelijken. Zelf bezoek ik af en toe nog een wedstrijd.
Ronald Dekker scorend tegen Heracles Almelo op 14 december 1985 (uitslag: 2-2).
Hoe kijk je terug op je tijd bij Go Ahead Eagles?
Pas op mijn 18e werd ik door Go Ahead Eagles opgehaald bij ZVV, een onderafdelingsclub. Na een half jaar speelde ik de laatste 4 wedstrijden bij het eerste. Vaak waren dat invalbeurten. Dat ik van zo’n kleine vereniging afkwam, had daar waarschijnlijk ook mee te maken. Het was allemaal wat te snel gegaan. Ik kreeg in het eerste ineens te maken met spelers als André Oostrom, Henk ten Cate, Ton Witbaard, John Oude Wesselink en René Eijkelkamp. Het jaar daarop ging het beter, en pikte ik mijn doelpuntjes mee. Ik werd vaak getypeerd als harde werker en een stofzuiger. Een echte speler voor de Adelaarshorst die wist wat er gevraagd werd.
Maar toen ik 23 was werd ik afgekeurd vanwege aanhoudende rugklachten. Omdat ik zolang bij een lagere club had gevoetbald, was ik het niet gewend om dagelijks te trainen. Het verschil was ineens wel erg groot. Bij ZVV kon je bij wijze van spreken op je gewone schoenen spelen. Bij Go Ahead Eagles kreeg ik echt fysieke trainingen, meer persoonsgericht. Tegenwoordig is de medische wereld zo uitgekauwd, dat dat nu niet zo snel meer zou gebeuren. Nadat ik afgekeurd werd voor betaald voetbal, ging ik bij AGOVV voetballen. Dat was bij mij om de hoek, ideaal. Toen ik op mijn 35e mijn kruisband had afgescheurd, stopte ik met voetballen en ging ik het trainerswereldje in.
In actie tegen PSV.
Van welke trainer heb je het meeste geleerd?
Ondanks dat ik bij ZVV goede trainers had, was dat eigenlijk trainen om het trainen. Toen ik bij Go Ahead Eagles kwam, heb ik van Hennie Spijkerman veel geleerd. Eerder ging ik gewoon de wei in, nu was het eerste proces ‘over het spelletje nadenken’. Samen met Van Zoghel vertelde hij mij dingen waar ik nog nooit van had gehoord, dat was erg leerzaam.
Wie was je beste medespeler bij Go Ahead Eagles?
Destijds waren Eijkelkamp en Boerenbach erg sterke spelers. Dat waren de spelers die de karren trokken. Maar als ik het bij die twee zou laten, zou ik de anderen tekort doen. Go Ahead Eagles was een echt collectief. Daarvoor kwamen mensen naar het stadion. Ajax, PSV en Feyenoord wonnen hier misschien, maar de rest niet!
Lees hier de vorige aflevering van Jeugdexponenten Uitgelicht, met Peter Arntz!
