Vragen aan Vlemmings: Uitgaan van eigen kracht

Als hoofdtrainer van een club met zo’n betrokken en fanatieke achterban als die van Go Ahead Eagles, krijg je natuurlijk de nodige vragen. Aan het trainingsveld, rondom wedstrijden of op Twitter; supporters trekken me regelmatig (digitaal) aan de mouw met een prangende vraag.

Vanzelfsprekend heb ik niet de tijd om al die vragen persoonlijk te beantwoorden. Maar in het kader van ‘samen strijden’ vind ik het goed zo nu en dan de meest voorkomende vragen van een antwoord te voorzien.

Waarom was het verschil tussen het spel tegen NEC en het spel tegen Helmond Sport zo groot?
Anderhalve week geleden gingen we, ondanks dat we gelijk hadden gespeeld, onder een daverend applaus het veld af. We speelden tegen NEC op de manier die we nastreven; vermakelijk en vol passie. In balbezit aanvallen en zonder balbezit de tegenstander aanvallen. We gingen tot de laatste minuut, gesteund door de fans, voor de zege.

Vorige week was de uitslag in Helmond hetzelfde, maar het spel niet. Waar zit ‘m dat verschil in? Als technische staf hebben we de wedstrijd uiteraard geanalyseerd om een antwoord te vinden op die vraag. Eén van de hoofdredenen was het verschil in spelopvatting van de tegenstander: het voetballende NEC versus het opportunistische Helmond Sport. Ook in Helmond speelden we om te winnen, waarbij we vooruit verdedigden. Hierdoor kon Helmond Sport nog meer de lange bal hanteren. De fout die we hierbij maakten is dat we meegingen in het opportunistische spel van spelen in de duels, strijden om tweede ballen en vechtvoetbal.

We gaven alles, maar legden teveel energie in het terugveroveren van de bal en te weinig in de momenten dat we de bal hadden. We hebben veel voetballende kwaliteiten in huis; daar is de selectie ook op samengesteld. Dus als je dan de bal hebt, moet je de wedstrijd vanuit balbezit controleren en beheersen. Dat is ook een voorwaarde om als collectief goed te kunnen verdedigen. Dat deden we – in tegenstelling tot de wedstrijd tegen NEC – niet goed. Uiteraard hebben we dit deze week uitgebreid getraind en besproken richting de wedstrijd van vrijdag tegen FC Volendam.

In Helmond raakten drie spelers geblesseerd: Ketting, Groenbast en De Kogel (foto). Hoe zit het met de lappenmand?
De blessures van Rick, Joey en Leon waren inderdaad een smet op de wedstrijd. Laat ik vooropstellen: helaas horen blessures bij topsport. Uiteraard bekijken we in samenwerking met de medische staf wel hoe de blessures ontstaan, om daar lering uit te trekken.

Als je goed naar de blessuregevallen kijkt, zie je echter dat dit niets te maken heeft met de duur of opbouw van de trainingen. Joey Groenbast en La’Vere Corbin-Ong hebben een enkelblessure, die is ontstaan na een contactmoment in een wedstrijd. Pure pech dus. Orhan Džepar (bovenbeen) is geblesseerd teruggekomen vanuit Telstar, waarna we hier een diagnose en behandeltraject hebben kunnen vaststellen.

Leon de Kogel kreeg afgelopen vrijdag van achteren een trap tegen zijn hamstring, waarna een flinke bloeduitstorting optrad. Vanwege aanhoudende klachten is hij helaas morgen niet inzetbaar. Rick Ketting is pas drie weken bij de groep, dus is er geen link te leggen met de trainingen hier, aangezien hij daarvoor zes weken bij Sparta meegedraaid heeft. Lum Rexhepi (bovenbeen) sukkelde al de hele voorbereiding met wat pijntjes en klachten. Hij is nu wedstrijdfit en maakt zijn rentree in de wedstrijdselectie.

De enige blessure die meer onderzoek vereiste, was die van Sjoerd Overgoor (hamstring). Hij heeft vorig jaar weinig wedstrijden gespeeld en het zou kunnen dat de grotere belasting een reden is voor de verrekking. Hij trainde overigens deze week weer mee en kan morgen starten.

Er wordt momenteel veel gezegd en geschreven over de blessuregevallen. Dat kan. Maar tegelijkertijd ben ik er niet al te veel mee bezig. Ik vind namelijk dat je bij tegenslagen in topsport niet moet zeuren. We moeten er als team voor zorgen dat wie er ook staat, er vol voor gaat. Net zoveel gas geeft. Als er spelers niet beschikbaar zijn, betekent dat dat er kansen zijn voor anderen om zich te tonen, te bewijzen. Zoals morgen Dennis Hettinga en Sam Beukema. Zelf opgeleide jongens die debuteren in eigen stadion, voor de eigen fans.

We moeten met z’n allen niet denken in beperkingen, maar uitgaan van eigen kracht. Er gaan er gewoon elf starten tegen FC Volendam en ook die gaan uitstralen: wij zijn, samen met ons publiek, de baas in eigen huis.

Heb je genoeg verdedigers tot je beschikking?
Heel simpel: ja. Tot het aantrekken van Rick Ketting waren we inderdaad zoekende in defensief opzicht. Nadat we hem toevoegden aan onze selectie, hebben we gekeken of er nog iets mogelijk was. De spelers op het lijstje van de club bleken echter onhaalbaar. We hebben er toen bewust voor gekozen geen onbekende buitenlander te halen, maar te kiezen voor eigen jeugd. We hebben Sam Beukema definitief doorgeschoven naar de eerste selectie, nadat hij zijn kwaliteiten en mentaliteit had getoond tijdens de voorbereiding. Dan investeren we liever tijd en energie in zijn ontwikkeling dan in die van een onbekende speler die we aantrekken in het kader van ‘halen om het halen’.

De meerdere blessures in de achterhoede geven een vertekend beeld. Maar ook vrijdag staan er weer gewoon vier goede, tot op het bot gemotiveerde verdedigers in de basiself. Drie geboren Deventenaren plus één die hier al bijna 5 jaar speelt. Maar bovenal spelers die, samen met hun teamgenoten en jullie, vol gas gaan geven op jacht naar de eerste driepunter van het seizoen.