Eagles Are Everywhere: ‘Daarrr zijn we weerrr’
In de rubriek Eagles Are Everywhere komt elke twee weken een Eagles-fan aan het woord die niet in de provincies Overijssel of Gelderland woont, maar elders in Nederland of in het buitenland. Vandaag in aflevering 20: Ton Westra Hoekzema uit Hilversum.
Ton, hoe is jouw passie voor Go Ahead Eagles ooit ontstaan?
Ik ben geboren en getogen aan de Brinkgreverweg. Mijn ouders waren geen voetbalfanaten. Dat er elke twee weken verderop iets gebeurde, was wel duidelijk, want vanaf het station liep een deel van de uitsupporters onder zware politiebegeleiding over de Brinkgreverweg naar De Adelaarshorst, wat een hoop reuring gaf. Het waren de jaren ’70 en de Eagles waren een vaste waarde in de Eredivisie. Er kwam veel publiek op af.
Mijn zus Annet en ik raakten meer en meer geïnteresseerd. In het najaar van 1978 mochten we voor het eerst, aan de hand van ‘oom’ Herman, mee naar een wedstrijd. Dit was tegen het grote PSV, dat net de UEFA Cup had gewonnen! Ze speelden met veel spelers die in Argentinië de finale van de wereldbeker hadden gespeeld (Brands, Wildschut, Poortvliet, broertjes Van de Kerkhof). En niet te vergeten met Jan van Beveren en Willy van der Kuijlen.
Ton Westra Hoekzema (links) samen met zijn zus Annet op de tribune van De Adelaarshorst.
In een heroïsche wedstrijd zagen we vanaf de IJsseltribune dat Cees van Kooten ons met de kop op voorsprong bracht tegen deze wereldploeg. In de tweede helft soleerde Willy van de Kerkhof prachtig naar de 1-1 eindstand. Na deze wedstrijd was één ding zeker: hier ging ik nog vaak komen! Betoverd was ik. Tot mijn negentiende heb ik jarenlang een seizoenkaart gehad. Toen ik ging studeren bleef ik de club volgen en ik pikte nog menig wedstrijd mee als ik bij mijn ouders was. En waar ik ook woonde – Nijmegen, Amsterdam, Hilversum – nooit heb ik mijn liefde voor Go Ahead onder stoelen of banken gestoken.
Op welke manier volg je de verrichtingen van Go Ahead Eagles?
Helaas lukt het me niet vaak om te gaan op vrijdag. Vorig jaar ben ik nog wel vijf keer geweest, waaronder de gedenkwaardige winst op Feyenoord. Wat was ik trots op de club en de supporters, die bleven zingen en ook nog zongen voor Tonny Vilhena. Ik had metershoog kippenvel. En omdat ik – ‘for old times sake’ – 50 was geworden, ben ik ook een keer met Annet en haar vriend gegaan. Dat was geen pretje: Heracles-thuis. Binnen een half uur stonden we met 0-3 achter na een belachelijke rode kaart voor Elvis Manu.
Joey Suk versus Dirk Kuijt tijdens Go Ahead Eagles – Feyenoord (1-0) op 6 november 2016. (Foto: Erik Pasman)
Wat vindt je naaste omgeving ervan dat je supporter bent van Go Ahead Eagles?
In ons gezin ben ik de enige fan. Mijn vrouw en kinderen leven wel enigszins mee, maar kunnen ook nogal niet-begrijpend kijken als ik iets te enthousiast word. Mijn zoon Niels heb ik twee keer meegenomen. Auto voor het oude huis aan de Brinkgreverweg en lopen maar naar het stadion. Hij brengt geluk, de eerste keer wonnen we met 4-1 van Almere City, de tweede keer met 1-0 van VVV in de nacompetitie na een zinderende wedstrijd. Hij vindt het vooral leuk voor mij, al deed hij goed mee met zingen en juichen.
Wie is je favoriete Eagles-speler ‘aller tijden’?
Dat is René Eijkelkamp. Voor zijn debuut werd hij aangekondigd als geweldig talent. Je moest wel even door zijn slungelachtige motoriek heen kijken, stond erbij. Ze hadden niets teveel gezegd. Ik vond die gozer geweldig! Wanneer zie je nou iemand die zo lelijk beweegt, maar zo goed kan voetballen. Wonderbaarlijk gewoon. Hij kon snoeihard schieten met zowel links als met rechts. Tijdens zijn debuut schoot hij mokerhard tegen de lat, echt niet normaal hoe het doel vlak voor mij natrilde. Verder was hij heel sterk aan de bal en had hij een geweldige wedstrijdmentaliteit. Ook was hij een sociale vent in de groep, iemand die voor cohesie zorgde. En ondanks zijn lengte kon hij totaal niet koppen. Uniek figuur! Hij is ook de enige speler die ooit uitgleed over de middenlijn. Cult, met hoofdletters.
Ton Westra Hoekzema bezit naast een aantal boeken over Go Ahead Eagles ook een paar poppetjes van zijn cultheld René Eijkelkamp.
Na zijn tijd bij Go Ahead Eagles bleef ik hem volgen. Uit zijn PSV-tijd had ik een poppetje van hem bemachtigd, dat ik jarenlang bij me heb gedragen. Dat bracht geluk, ofzo. Vrienden van me hebben voor mijn huwelijk de stoute schoenen aangetrokken en hem benaderd. Hij heeft een leuke videoboodschap ingesproken voor mijn vrouw en mij. Het stond er in één keer goed op, zeiden mijn vrienden. René, als je dit leest, alsnog bedankt, ik heb het erg gewaardeerd! En we zijn nog steeds getrouwd, haha!
Wat is je meest waardevolle herinnering aan Go Ahead Eagles?
Er zijn vele gedenkwaardige wedstrijden geweest. Eén van die onvergetelijke avonden was de halve finale voor de KNVB Beker – die toen over twee wedstrijden werd gespeeld – tegen het grote AZ’67 in 1981. Als haringen in een ton stonden we de ploeg aan te moedigen, zelden zo verwrongen uit een stadion gestapt. Na de 2-0 gingen de Eagles op jacht naar de derde, maar kregen er twee om de oren. En uit in Alkmaar ging het fout – de uitslag is wat pijnlijk, laat maar – maar even geloofden we in een wonder.
In Tsjechië beleefde ik ook een erg bijzonder moment. Nadat de Eagles na 17 jaar weer promoveerden, ging ik er met mijn gezin heen op vakantie. Op een camping zag ik een man in een rood shirt met op de rug in gele letters: ‘Daarrr zijn we weerrr’. Nieuwsgierig liep ik naar hem toe zodat ik de voorkant kon zien, en ja, ik zag het embleem der emblemen! Totaal overrompeld was die man toen ik uitriep: “Meneer, ik moet u een hand geven!” Dit was een ontzettend leuke ontmoeting. Jan-Henk, we moeten weer eens samen gaan. Eagles Are Everywhere!
Wil jij ook je verhaal doen voor ‘Eagles Are Everywhere’? Stuur dan een e-mail met je naam, leeftijd, woonplaats en contactgegevens naar pers@ga-eagles.nl en wie weet nemen we later dit jaar wel contact met je op! Een nieuwe editie van de rubriek Eagles Are Everywhere is twee keer per maand te vinden op onze website en Facebook-pagina.
