Nieuws Algemeen

‘Mag echt van geluk spreken dat ik in Kroatië voetbal’

Wereldwijd worden voetbalcompetities weer hervat en afgerond, terwijl voor andere teams de voorbereiding op seizoen 2020/2021 nadert of alweer begonnen is. Zo ook voor een aantal Uitgevlogen Eagles, die langzaamaan de draad in verre voetbaloorden weer oppakken. In de Uitgevlogen Eagles Special van vandaag: Joey Suk over zijn jaren bij Go Ahead Eagles en zijn hedendaagse avontuur in Kroatië.

Naam

Joey Suk

Geboortedatum

8 juli 1989

Huidige club

HNK Gorica, Kroatië

Speler Go Ahead Eagles

Juli 2008 t/m december 2012 en juli 2016 t/m juni 2018

Competitieduels

149

Doelpunten

26

Tekst gaat verder onder foto.

(Foto: Erik Pasman)

Bij jullie is alles alweer een tijdje bezig, toch, Joey?

Zeker, we staan al best lang weer op het voetbalveld en spelen sinds een maand alweer competitievoetbal. Een paar maanden geleden zag het daar nog niet naar uit. Ook in Kroatië is een lockdown geweest en zelf heb ik vier weken thuis moeten zitten. We kregen trainingsschema’s mee om fit te blijven, maar verder dan dat kwamen we niet.

Na die vier weken mochten we trainen in kleine groepjes. Eerst in groepjes van drie, even later in groepjes van zes, daarna in groepjes van negen om vervolgens weer met het hele team te gaan trainen. Achteraf is dat onze ‘zomerstop’ geweest, want na onze laatste competitiewedstrijd hebben we een kleine week rust en dan gaan we alweer voorbereiden op het volgende seizoen.

Hoe fijn is het om weer op het veld te mogen staan?

Dat is natuurlijk heerlijk, vooral omdat we sinds drie weken weer met publiek mogen spelen. Maatregelen zijn er nauwelijks meer, ondanks dat het aantal besmettingen weer langzaam is gestegen. Publiek op de tribune vind ik essentieel tijdens een voetbalwedstrijd, het geeft echt iets extra’s. Zonder supporters komt er toch minder emotie en sfeer bij kijken. Ik mag echt van geluk spreken dat ik in Kroatië voetbal. Wel spelen we veel wedstrijden, soms drie in een week. Maar eigenlijk vind ik dat wel lekker.

Tekst gaat verder onder foto.

(Foto: Erik Pasman)

Het loopt sowieso wel lekker in Kroatië, of niet?

Ik heb het heel erg goed naar mijn zin hier. Er lopen goede mensen rond op de club, het land is prachtig en de stad zelf, Zagreb, is top om in te wonen. Het is destijds een goede keuze geweest om hier te gaan voetballen. Toen ik uit Deventer wegging, wilde ik al graag het avontuur aangaan in het buitenland.

Mijn zaakwaarnemer ging met me op zoek naar een club die bij me zou passen. Gorica had mij zien voetballen bij Go Ahead Eagles en wilde me heel graag hebben. Het is niet zomaar een stap, dus ik deed eerst een beetje research naar de club en de stad. Maar daar kwamen eigenlijk alleen maar goede verhalen uit, dus ik heb de kans met beide handen aangepakt.

Verschilt het Kroatische voetbal enorm met het Nederlandse voetbal?

Niet enorm, maar er zijn wel wat verschillen. Hier draait het nog meer om het resultaat en daar wordt dan ook echt alles voor gedaan. Het gaat er hier daarom harder aan toe dan in Nederland. Verder speelden we toen ik hier kwam voetballen nog wat compacter, vanuit de organisatie. Maar ik ben een box-to-boxspeler en houd wel van een beetje aanvallen. Sinds we een nieuwe trainer hebben, een Litouwer, spelen we wat meer volgens ‘de Nederlandse school’. Dat past wel bij mij.

Tekst gaat verder onder foto.

(Foto: Erik Pasman)

In Deventer heb je ook onder verschillende trainers en omstandigheden gespeeld. Hoe kijk je terug op je periodes bij Go Ahead Eagles?

Met een fantastisch gevoel, natuurlijk! Als kleine jongen groeide ik op in de Rivierenwijk en als ik buiten aan het voetballen was, hoorde ik tijdens de wedstrijd de supporters al juichen en schreeuwen. Ik dacht: later ga ik daar ook voetballen. Naast profvoetballer worden wilde ik ook gewoon bij Go Ahead Eagles spelen. Toen dat vervolgens op relatief jonge leeftijd lukte, was dat natuurlijk heel speciaal voor mij.

Al redelijk snel werd ik een vaste waarde en liepen we nét promotie naar de Eredivisie mis in Tilburg. Gelukkig lukte dat drie jaar later alsnog, al had ik dat niet zo snel verwacht toen ik zelf in de winterstop wegging. We hadden met Erik ten Hag een geweldige coach en een prima selectie, maar qua resultaten ging het aanvankelijk niet eens zo goed. Maar je weet dat het in De Adelaarshorst kan spoken en dat werd in de nacompetitie maar weer eens bewezen. Het is natuurlijk geweldig voor de club en Deventer dat er een paar jaar Eredivisie is gespeeld!

Tekst gaat verder onder foto.

(Foto: Erik Pasman)

Gorica en Go Ahead Eagles zijn niet de enige clubs waar je hebt gespeeld.

Klopt. Na mijn eerste periode bij Go Ahead Eagles heb ik de stap gemaakt naar Beerschot AC, dat op dat moment op het hoogste niveau in België speelde. Daar was ook alles mee gezegd. Ik kwam bij Beerschot in een chaos terecht en de club stond op de rand van de afgrond. Na een half jaar ging Beerschot helaas failliet, maar in die periode ben ik wel verliefd geworden op de stad Antwerpen. Ondanks alles heb ik daar een prachtige tijd gehad. Vervolgens heb ik de overstap gemaakt naar NAC Breda; . een mooie, maar vooral ook grote club. De achterban is fanatiek en het stadion is eredivisiewaardig. In veel opzichten lijkt die club wel op Go Ahead Eagles, vind ik.

Tot slot: hoe zie jij de rest van je carrière voor je?

Dat is moeilijk te zeggen. Ik heb nog een contract voor een paar jaar hier en heb het uitstekend naar mijn zin bij Gorica. Elke speler heeft echter dromen, dus ik ook. Ik denk dat ik nog steeds stappen kan maken en sta open om kansen te grijpen als die zich aandienen. Maar tot die tijd blijf ik in Kroatië, wat absoluut geen straf is!

(Foto: Erik Pasman)

Terug naar overzicht