Wietse Veenstra: ‘Ach man, dat was geweldig’
Clubicoon Wietse Veenstra kijkt terug op het magische bekertoernooi van 1964/1965, waarin hij Go-Ahead met zes doelpunten naar de finale loodste. “Dat tegendoelpunt kan ik mij nog zó goed herinneren.”
“Het piemeltje”
Wietse Veenstra groeide op naast het oude Go-Ahead-terrein aan de Vetkampstraat. Hij voetbalde als kind op de stoep bij het stadion, speelde uiteindelijk 145 wedstrijden voor de club en scoorde daarin 55 keer. “Ik was een aanvallende middenvelder”, vertelt hij. “Verdedigen mocht ik niet, want dan maakte ik altijd overtredingen.” Hij vervolgt: “Ik was de jongste van de groep. Ik zeg altijd: het piemeltje in die tijd. Vroeger was je ballendrager, moest je alles doen als jonkie. Maar de tijden zijn gelukkig voor iedereen veranderd.” Hij omschrijft zijn stijl als puur aanvallend. “Ik schoot altijd. Of het nou de bovenhoek werd of dat de bal de Vetkampstraat in ging, ik deed het gewoon.”
Het bekeravontuur
Zondag 4 oktober 1964 begon het bekeravontuur voor Go-Ahead met een uitwedstrijd tegen De Graafschap. Go-Ahead won met 0-4. Wietse scoorde tweemaal: in de 15e en 66e minuut. “Die 0-1 en 0-4 waren van mij.” Ook Henk Kanselaar en Gerrit Niehaus vonden het net: Kanselaar scoorde in de 32e minuut de 0-2, Niehaus maakte in de 51e minuut de 0-3.
In ronde twee kwam GVAV (nu FC Groningen) op bezoek. “Oh, tegen Groningen scoorde ik altijd”, zegt Wietse lachend. “Of het nou hier was of daar, ik had altijd prijs”, voegt hij toe. “Ik heb nog regelmatig contact met Koos Knoef, dat is ook een oud-speler. Koos zei altijd dat ik tegen Groningen scoorde. Op de één of andere manier lag die tegenstander me gewoon goed. Misschien omdat ik van oorsprong een Groninger ben.” Op de vraag hoeveel hij er maakte, antwoordt hij: “Misschien twee?” Op het moment dat Wietse hoort dat het er dríé waren, kijkt hij verrast op. “Potverdorie, een hattrick! Dat wist ik niet. Scoren is het mooiste voor een aanvaller.”
Zondag 28 februari 1965 werd Roda JC in eigen huis met 3-0 verslagen. Namens Go-Ahead waren in chronologische volgorde Wietse Veenstra, Gerrit Niehaus en Pleun Strik trefzeker. Wietse opende de score in de 25e minuut. “Alweer gescoord!”, reageert hij. “Dat is toch wat, hè.”
Zondag 16 mei 1965 stond Go-Ahead in de kwartfinale tegenover SVV. Na verlenging stond het nog altijd 0-0. De wedstrijd werd beslist via strafschoppen, die in die tijd nog op een andere manier verliepen dan nu. Eerst nam één ploeg vijf strafschoppen, daarna de ander, gevolgd door twee volledige series van vijf. In totaal werden er twintig strafschoppen genomen. Uiteindelijk won Go-Ahead met 8-9. “SVV uit Schiedam”, reageert Wietse direct. “Die speelden toen een stuk lager dan ons, in de Tweede Divisie B.”
De halve finale tegen NAC werd op neutraal terrein gespeeld in Utrecht. “2500 man publiek, dat is niet te vergelijken met nu”, zegt Wietse. Go-Ahead won met 2-1 dankzij goals van Chris Lefering en Gerrit Niehaus. “Chris was onze rechtsbuiten. De 1-1 kwam van Jacques Visschers, dat was de NAC-legende van vroeger. En toen scoorde Niehaus vlak erna de 2-1. Ach man, geweldig ja.”
Bijna
De verloren finale tegen Feyenoord blijft op zijn netvlies gebrand. “De 88e minuut. Ik ging mee naar achteren en maakte een sliding op Pummy Bergholtz. Die bal was over de achterlijn, maar hij gaf toch die voorzet. Frans Bouwmeester kopte binnen.” Wietse sprak Bergholtz jaren later nog. “Ik zei: die bal was toch achter? Hij zei: ‘Dat weet ik nog wel, ja. Natuurlijk was-ie achter, man’. Dat is wat ik mij nog zó goed kan herinneren van die wedstrijd. We waren er bijna.”
Wietse heeft vertrouwen in de Eagles-selectie van nu. “AZ heeft meer geld, maar beker is beker. Dat blijft een wedstrijd op zich. Het kan alle kanten op.” Wat hij de supporters wil meegeven? “Ga plezier maken. Geniet van de dag, misschien is dit eenmalig. Je weet het nooit. Maar maak geen rotzooi. Als we winnen, gaan we Europa in. Dan heb je weer een feestje…”
Beelden: Archief Niet te Kraken
