Andere Tijden Go Ahead: Sligro biedt podium voor Dick en Wietse
De voetbalverhalen van Dick Schneider en Wietse Veenstra. Er zouden boeken over volgeschreven kunnen worden. Veel verhalen met een lach, maar soms ook met een traan. Midden in Sligro Deventer kregen beide Eagles-iconen letterlijk een podium om hun toehoorders – stuk voor stuk Business Partners van Go Ahead Eagles – mee terug te nemen naar de rood-gele tijden van weleer. Kortom: Andere Tijden Go Ahead.
Een veel besproken persoonlijkheid tijdens de sprekersavond bij Sligro was de Tsjechoslowaakse trainer František Fadrhonc. “Ik denk dat je bijna een tweede avond hier in de Sligro moet beleggen om hem te schetsen”, trapte Schneider af. “Die man was ’s ochtends om acht uur op de club en ging pas om acht uur ’s avonds naar huis. Fadrhonc deed bij Go-Ahead alle elftallen: van het eerste, tweede en derde team tot aan de jeugd en veteranen. Bij mij kwam ie altijd kijken of mijn kamer niet blauw stond van de rook en er geen flesje bier op tafel stond, haha. Maar als iemand alles geeft – zoals Fadrhonc dat deed – dan ben je bereid om voor zo’n persoon door het vuur te gaan. Vanaf mijn dertiende kreeg ik er in Fadrhonc een voetbalvader bij.” František Fadrhonc was trainer van Go-Ahead in een tijd dat tegenstanders met knikkende knieën naar Deventer kwamen. “Thuis waren we een eenheid en beresterk”, gaf Wietse Veenstra aan. “In die tijd zaten er twintig- tot vijfentwintigduizend mensen in De Adelaarshorst op de tribune; fantastisch om mee te maken. Vaak gingen we een uur van tevoren al even kijken of er publiek was en dan zat het al vol. Dat zie je ook dit seizoen weer: als het stadion tekeer gaat, dan geeft dat toch een kick?”
Het was in de tijd dat de selectie van Go-Ahead bestond uit louter Deventenaren en een aantal Tukkers. Drie mensen van hen weten een tribuneopgang naar zich vernoemd in De Adelaarshorst: Veenstra, Schneider en Gerrit Niehaus. “Gerrit heeft van zijn 8e tot zijn 29e alleen maar voor Go Ahead gespeeld”, gaf Schneider aan. “Tegenwoordig ben je al een legende als je drie jaar voor één club voetbalt. Nou, dan moeten wij wel héél wat zijn, nietwaar Wietse, haha.” Veenstra: “Het was mooi dat Gerrit voorafgaand aan Ajax-thuis na zoveel jaren afwezigheid weer in het stadion was voor een wedstrijd van Go Ahead Eagles. ‘Wat trekken we nog altijd veel publiek, hè?”, zei hij tegen Dick en mij. Mooi, toch?” Waar Niehaus zijn hele leven in het rood-geel bleef spelen, daar zochten Schneider en Veenstra na verloop van tijd hun heil elders. Schneider ging in 1970 voor Feyenoord voetballen, terwijl Veenstra in 1969 naar PSV vertrok en nadien ook nog in België voor Club Brugge, Racing White/RWDM en Cercle Brugge speelde.
Schneider voetbalde in Rotterdam onder meer samen met Wim Jansen, die in januari van dit jaar overleed. “Ik behoorde tot de intimi die bij zijn begrafenis aanwezig mocht zijn. De eerste regel van zijn rouwkaart luidde: Je kunt vandaag nooit meer inhalen. Echte vrienden hoef je niet elke week te zien. Vriendschap begint vaak op jonge leeftijd en eindigt met de dood. Typerend voor Wim was dat hij zelfs voor zijn begrafenis alles had geregeld. Tot de stoelindeling aan toe, alles had hij zelf geregisseerd. Wim Jansen is de beste voetballer en het mooiste mens waarmee ik gevoetbald heb.”
Het waren fraaie slotwoorden van Andere Tijden Go Ahead bij Sligro Deventer, die door gastheer Stefan Rutgers werd afgesloten met een korte rood-gele quiz voor de aanwezige Business Partners, gevolgd door een gezellige naborrel. Onder het genot van een heerlijk hapje uit het assortiment van Sligro, uiteraard.
Fotografie: Ton Otten
