Go Ahead Eagles neemt voor duel met NEC afscheid van Sander Duits
Go Ahead Eagles neemt voorafgaand aan de thuiswedstrijd tegen NEC afscheid van Sander Duits. De middenvelder speelde de afgelopen drie seizoenen voor de club, waarvan het laatste seizoen als aanvoerder. Het waren drie bewogen jaren, waarin de club twee keer degradeerde, tussendoor promoveerde én Europa inging.
Na afloop van de laatste thuiswedstrijd van afgelopen seizoen gaven de fans Sander Duits al een geïmproviseerd, welverdiend afscheid (te zien in de video hieronder). Onder de video vind je het afscheidsinterview met Sander Duits, dat in juni verscheen in de Terugblikspecial 2016/2017 van Kleuren van Juweel.
We vragen alle fans zich op tijd naar hun plek te begeven voor het afscheid van Duits, die zelf het woord ook graag nog kort tot jullie richt. Sander Duits mag dan overigens als speler hebben afgezwaaid; als stagiair-trainer is hij twee dagen per week actief bij de technische staf van Go Ahead Eagles.
Op karakter over hoge pieken en door diepe dalen
Hoge pieken, diepe dalen. De vijftienjarige profcarrière van Sander Duits kent net zoveel sportieve hoogte- als dieptepunten. Bij De Graafschap, RKC Waalwijk en Go Ahead Eagles maakte de 33-jarige middenvelder zowel promoties als degradaties mee. Nu zet Sander Duits een punt achter zijn carrière als profvoetballer.
Sander Duits speelde sinds het seizoen 2002/2003 meer dan 400 competitiewedstrijden in het Nederlandse betaalde voetbal. “In mijn beginjaren in het betaalde voetbal heb ik er niet alles uitgehaald wat erin zat”, toont de middenvelder zich zelfkritisch. “Dat neem ik mezelf nog wel eens kwalijk. Extra voor mezelf trainen en in mezelf investeren; dat heb ik in het begin van mijn carrière te weinig gedaan. Ik was minder bewust met het vak van profvoetballer bezig dan tegenwoordig, al heeft dat ook met de huidige benadering van het voetbal te maken. Vroeger was het al heel wat als er vetmetingen werden gedaan, tegenwoordig is er bijvoorbeeld ook veel aandacht voor voeding en individuele krachttraining die is aangepast op iemands lichaam en positie in het veld.”
In 2006 stond Duits op een kruispunt in zijn profloopbaan. Het was aanhaken of afhaken. “Ik moest weg bij De Graafschap en de clubs stonden niet voor me in de rij”, weet hij nog. “Alleen FC Omniworld zag het in me zitten en wilde me een kans geven. Vanaf dat moment ging de knop om en zei ik tegen mezelf: ‘Duits, als je er nog iets van wilt maken, dan moet je er nu volle bak voor gaan. Elke training opnieuw. Het moet nu gebeuren, want je jeugddroom om als profvoetballer te slagen, kun je niet zomaar laten lopen.’ Dat heeft geholpen, want binnen twee seizoenen was ik aanvoerder bij FC Omniworld.”
Knie
De afgelopen vijftien seizoenen zag Duits het Nederlandse voetballandschap veranderen. “Het niveau is in mijn ogen minder geworden. Voorheen had je meer grotere spelers in Nederland, maar die kiezen nu eerder voor een buitenlandse club vanwege het geld. Het is ook anders qua jeugd. Bij mij duurde het bij wijze van spreken drie maanden voordat ik bij de eerste selectie van De Graafschap mijn eerste woorden zei. Tegenwoordig is de jeugd brutaler, ze weten het net zo goed als de ervaren spelers. Maar zolang het onderling respectvol blijft, vind ik dat niet vervelend. De laatste jaren zag ik het ook als mijn taak om jonge spelers te helpen, indien ze daarvoor open stonden. Als ik bijvoorbeeld het gevoel had dat iemand op 70 procent trainde, dan zei ik daar wat van. In de hoop dat ze voluit gingen trainen om een paar stappen verder te komen in hun carrière.”
Sander Duits’ loopbaan is verdeeld in blokken van vier: vier jaar De Graafschap, vier jaar FC Omniworld en vier jaar RKC Waalwijk. Een vierde jaar Go Ahead Eagles zit er als speler niet in voor Duits. De fysieke kracht en fitheid om elke training voluit te gaan, waren door de mannetjesputter steeds moeilijker op te brengen. “Tot het laatste moment heb ik met ontzettend veel plezier gevoetbald bij Go Ahead Eagles. Ik had ook dolgraag door willen gaan als profvoetballer, maar de fysieke belasting werd gewoon te groot. Zes keer per week trainen en ook nog een wedstrijd spelen, is gewoon teveel voor me. Het kost me teveel kracht om volledig fit te zijn. Bovendien is mijn knie op zijn zachtst gezegd niet al te best meer. Ik wil nog één of twee jaar bij de amateurs afbouwen, want het is niet goed voor je lichaam om als topsporter meteen helemaal te stoppen. Bij de amateurs wordt er maar twee keer per week getraind en is er meer hersteltijd dan in het betaalde voetbal.”
In de achtervolging op PSV’er Andrés Guardado (2017). (Foto: Erik Pasman)
Zwarte bladzijde
In drie jaar Go Ahead Eagles maakte Duits een degradatie, Europees voetbal, een promotie en opnieuw een degradatie mee. “Degradatie is het meest vervelende dat een topsporter kan overkomen. Helaas heb ik het inmiddels een paar keer meegemaakt met De Graafschap, RKC Waalwijk en Go Ahead Eagles. Afgelopen seizoen heb ik me wel eens afgevraagd: zijn we met Go Ahead Eagles dan echt de slechtste dit jaar? Mijn conclusie is: nee. Als je echt de slechtste in de Eredivisie bent, zoals ik eerder heb meegemaakt met De Graafschap, dan is degradatie makkelijker te relativeren. Maar dat was dit jaar bij Go Ahead Eagles zeker niet het geval. Dat maakt de degradatie extra zuur. Bovendien is het doodzonde om mijn laatste jaar als betaald voetballer zo af te sluiten. Dat is toch wel een zwarte bladzijde.”
Klein ventje
Hoewel de degradatie hem pijn doet, heeft Duits de sportieve prestaties op het veld wel leren relativeren sinds de geboorte van zijn zoontje Storm. “In het verleden sprak ik daar wel eens over met Theo Zwarthoed, mijn carpoolmaatje. ‘Sander’, zei hij, ‘als jij straks kinderen hebt, dan kun je het voetbal veel beter relativeren.’ In periodes dat het slecht ging op de club, wilde ik die negativiteit wel eens meenemen naar huis. Dan was ik chagrijnig, ook tegen mijn vriendin. Maar de afgelopen maanden kwam ik thuis en lag daar een klein ventje dat geen enkel benul heeft van wat er allemaal op de wereld speelt. Daardoor leer je gemakkelijker met sportieve tegenslagen om te gaan en vergeet je even wat er die dag is gebeurd. Theo heeft daar dus gelijk in gehad, er zijn belangrijkere zaken in het leven dan voetbal. Al blijft voetbal voor mij nog altijd de belangrijkste bijzaak in het leven.”
Ondanks dat Duits het betaalde voetbal zeker gaat missen, is hij niet bang dat hij in een zwart gat belandt. “Het spelen van duels in volle stadions is het mooiste wat er is. Dat ga ik zeker missen, net zoals de sfeer in de kleedkamer. Maar tijdens de laatste jaren van mijn carrière heb ik cursussen op het gebied van sportmassage en sportmanagement gevolgd en mijn trainersdiploma’s gehaald. Ik kan dus genoeg kanten op om te voorkomen dat ik in een zwart gat beland.” De afgelopen jaren proefde hij al voorzichtig aan het trainersvak. “Ik ben al meer dan tien jaar trainer bij mijn vroegere club SDC Putten. Ik ben begonnen bij de E’tjes en sindsdien heb ik bijna elk jeugdteam wel getraind. Veel mensen zeggen dat het trainerschap in me zit. Het is ook mijn ambitie om hier in de toekomst iets van te maken. Ik weet nog niet of ik in het betaalde voetbal trainer wil worden, maar in ieder geval wel op hoog amateurniveau. Ik wil kijken tot waar ik kan komen en denk wel dat er een trainer in me schuilt. Niet voor niets ben ik in het betaalde voetbal acht jaar aanvoerder geweest.”
Sander Duits en Xandro Schenk proberen Ajacied Anwar El Ghazi van de bal te zetten (2015). (Foto: Erik Pasman)
De Brink
Duits kijkt met een positief gevoel terug op zijn drie jaren in Deventer dienst. “Ik heb een geweldige tijd gehad bij Go Ahead Eagles. Het is een club waar het nooit rustig is, er speelt altijd wel wat. Maar dat Go Ahead Eagles zo enorm leeft onder de supporters, is ook de kracht van deze club. Iedereen roemt de fantastische sfeer en de ligging van het stadion in een woonwijk. Ik had mijn carrière niet bij een mooiere club af kunnen sluiten. Natuurlijk baal ik ontzettend van die twee degradaties, maar ik zal ook het moment op de Brink na de promotie nooit vergeten. Mijn tijd bij Go Ahead Eagles is misschien wel typerend voor het verloop van mijn gehele carrière: hoge pieken, diepe dalen. Maar bovenal waardeer ik de band die er tussen mij en de supporters is ontstaan. Zij hebben mij gewaardeerd zoals ik hen altijd heb gewaardeerd.”
