Moldavische herinneringen: ‘Tolk in meubelwinkel’
Vanavond staat in De Adelaarshorst de EK-kwalificatiewedstrijd tussen Jong Oranje en Jong Moldavië op het programma, en daarmee gaan de gedachtes terug naar een Moldavisch duo waar menig Go Ahead-supporter nog goede herinneringen aan heeft: Serghei Cleșcenco en Serghei Nani. Het zijn tot vanavond de laatste Moldaviërs die in De Adelaarshorst speelden.
In 1995 waren ze daar ineens; Serghei Cleșcenco en Serghei Nani. Laatstgenoemde was aanvankelijk de prioriteit, weet Herman Starink nog, clubarchivaris van Stichting Niet te Kraken. “Nani was de aankoop die Go Ahead Eagles het liefst wilde hebben, als een soort spelbepalende middenvelder”, begint Starink. “Cleșcenco werd min of meer gehaald om Nani zich wat comfortabeler te laten voelen in een nieuwe omgeving. Moldavië was nog maar een paar jaar onafhankelijk van de Sovjet-Unie, en door de val van ‘De Muur’ konden Moldaviërs in West-Europa spelen. In de beginjaren deden dat er nog maar weinig.”
Waar er aanvankelijk meer van Serghei Nani verwacht werd, gooide Cleșcenco al snel hogere ogen. “Cleșcenco was een snelle linksbuiten, die hard werkte”, vertelt Herman Starink. “In dat opzicht paste hij uitstekend bij onze club. In zijn tweede seizoen, na de degradatie van de club en met inmiddels Leo van Veen als trainer, werd hij omgeturnd tot linksback. Hij was in die twee jaar erg geliefd bij de supporters.” Serghei Nani had wat meer aanpassingsproblemen volgens Starink. “Dat was technisch geen slechte voetballer, maar hij had iets flegmatieks. ‘Een mooi-weer-voetballer’ noemen ze dat in Nederland. Uiteindelijk heeft hij minder indruk gemaakt bij de club én de supporters.”
Vele supporters zullen Cleșcenco herinneren van zijn doelpunten in De Kuip. Herman Starink: “Op 19 november 1995 speelde Go Ahead Eagles de uitwedstrijd tegen Feyenoord. Door twee doelpunten van Cleșcenco speelden we met 2-2 gelijk in De Kuip, in een seizoen waar we overigens uiteindelijk zouden gaan degraderen.”
Herman zelf was nauw betrokken bij de twee Moldaviërs. “Ik had toen net mijn studie Russisch afgerond, dus ik mocht een aantal keren fungeren als tolk”, vertelt hij. “Als er iets besproken moest worden tussen club en speler, of tussen media en speler, werd ik wel eens gevraagd.” Ook in het dagelijks leven van Cleșcenco en Nani was Herman Starink een helpende hand. “Toen ze een appartement kregen, moest ik even mee naar de meubelwinkel om met de verkopers te praten. Ook ben ik na de wedstrijd nog eens een keer bij een dopingcontrole van Cleșcenco aanwezig geweest. Dat zijn leuke herinneringen. Hij testte gelukkig negatief.”
Foto’s: Stichting Niet te Kraken
