Ras-Limburger Evert Linthorst aan de IJssel: ‘Als voetballer ben je bevoorrecht’
Het is een bijzonder verhaal, dat van Evert Linthorst. De huidige middenvelder van Go Ahead Eagles kende in zijn nog prille voetballeven een opvallend carrièrepad. Een reis die begon bij ‘zijn’ VVV-Venlo nam via PSV, het vriendenteam van de Venlosche Boys, nogmaals VVV en een avontuur in de Verenigde Arabische Emiraten bijzondere wendingen aan. Maar in Deventer heeft hij zijn rust eindelijk gevonden.
Het is dinsdagmiddag, kwart over drie, als Evert Linthorst met zijn fietsje de parkeerplaats bij De Adelaarshorst op komt fietsen. Niet vanaf de kant van de Vetkampstraat waarvan je hem mag verwachten, maar vanaf de Hoofdtribune. “Nog even in de ‘gym’ geweest”, zegt hij. Terwijl anderen op deze vrije dag misschien in de voorjaarszon zijn gaan wandelen langs de IJssel, is Evert zoals wel vaker rond De Adelaarshorst te vinden: “Ik kom hier graag. Met een aantal jongens gaan we vaak dan even fitnessen en blijven we wel eens hangen op de club. Dan pak ik even een saunaatje, even lekker in bad…” De middenvelder parkeert zijn fiets en stelt desgevraagd voor om het interview buiten te doen. In het zonnetje nemen we plaats op een picknickbank voor het Supportershome. De zonnestralen kunnen Evert wel bekoren: “Héérlijk!”
Als je hem zo op z’n gemak ziet in Deventer, zou je bijna vergeten dat hij iets meer dan twee jaar geleden nog onder contract stond in de Verenigde Arabische Emiraten. “Een financieel aantrekkelijk avontuur waar ik me lang niet altijd op mijn gemak heb gevoeld, maar wel erg veel heb geleerd”, vat Evert het samen. “Het was er zeven maanden per jaar minstens 40 graden en voetballend heb ik me er niet erg ontwikkeld. Al waren de faciliteiten uitstekend, hoor! Ik leefde in een soort resort aan een strand, wat van alle luxe was voorzien. Toch was ik erg blij dat Go Ahead Eagles destijds kwam. Toen ik hier onder contract kwam, had ik nog geen appartement in de buurt. Gelukkig had ik nog een adresje…” De cultuuromslag mocht er zijn, want Evert verhuisde van een resort in de Emiraten naar het altijd pittoreske Twello. “De tante van mijn vader en haar man wonen daar al erg lang. Toen het in de media kwam dat ik hier ging voetballen kreeg ik een berichtje van ze, dat ik tijdelijk wel even bij ze kon intrekken. Superaardig, natuurlijk. Ik heb daar uiteindelijk zes weken bij in gewoond en heb daar echt een toptijd gehad. Daarna ben ik naar Deventer verhuisd, maar ik zie die mensen nog erg vaak. Ik ben ze erg dankbaar voor het gebaar en het zijn dan ook een soort opa en oma voor me.”
Zijn intrede in Deventer ging niet volledig zonder slag of stoot. Evert Linthorst speelde in zijn eerste half jaar -behoudens de uitwedstrijd tegen sc Heerenveen – niet en moest wennen aan het leven in Deventer. “Vanaf het begin van het seizoen daarop (2022/2023, red.) was dat meteen beter. Ik woonde eerst in een soort klein studentenhuis waar de muren af en toe op me afkwamen; het was er erg klein. Dat helpt ook niet mee als je thuiskomt na een dag op de club te zijn. Later ben ik verhuisd naar een mooier appartement, zo’n drie minuten fietsen van het stadion af. Ideaal, hoor! De rest van de jongens wonen ook dicht bij me in de buurt en het is misschien cliché, maar ik kan bijna iedereen uit het team gewoon mijn vrienden noemen. Rond het voetballen eten we wel eens samen en zijn we met elkaar. Dat zorgt er dan ook meteen voor dat je je thuis voelt in een stad, in een team.”
Het gevoel van ‘thuis’ wordt weer eens bevestigd als hij tijdens het interview een medewerker van Go Ahead Eagles ziet lopen. Ze begroeten elkaar en lachen wat. Ondertussen kent Evert iedereen bij de club wel.
Hoe thuis de middenvelder zich ook voelt langs de oevers van de IJssel, in zijn hart is en blijft Evert een Limburger. Uit Venlo welteverstaan, waar hij is geboren en getogen. “Ik kom er nog erg vaak”, vertelt hij trots. “Als voetballer ben je vaak doordeweeks een dag of twee vrij, en als ik de kans heb ga ik dan vaak naar Venlo. Deventer lijkt wel een beetje op Venlo. Het heeft een gezellige binnenstad en de mensen zijn ‘down to earth’. Maar ik zag hier laatst dat mensen gewoon rondleidingen krijgen door Deventer! Het is echt een toeristische stad, waar mensen een heel weekendje weg boeken. Dat gevoel heb ik bij Venlo niet helemaal.”
Verder heeft de geboren Venlonaar geen slecht woord over ‘zijn stad’ te zeggen. “Tot mijn twintigste heb ik daar altijd gewoond. Mijn vrienden wonen er nog, mijn familie, ik ken daar alles eigenlijk. Ik ga vaak langs mijn ouders, maar heb ook een goede band met mijn oma’s en opa. Ik ben een familieman en vind het erg belangrijk om ze te zien. Dat zijn altijd fijne momenten.”
Een glimlach ontstaat als hij het over zijn familie heeft en het verraadt de gevoelige kant die hij heeft. Evert Linthorst is een voetballer die doorheeft dat er meer is dan alleen voetbal. Hij is niet voor niets ambassadeur voor FC Robinstijn. “Dat is een stichting die kinderwensen rond het voetbal in vervulling laat gaan”, vertelt Evert. “In mijn tijd bij VVV-Venlo werd ik al ambassadeur, omdat ik het belangrijk vind dat mensen die het slechter hebben de kans krijgen om de dingen te doen die zij leuk vinden. Veel gevallen die bij FC Robinstijn langskomen zijn erg schrijnend. Sommige kinderen hebben leukemie of een andere vreselijke ziekte. Die kinderen krijgen door de stichting de kans om bij clubs rondleidingen te krijgen, mee het veld op te lopen, de warming-up mee te doen en na de wedstrijd met spelers op de foto te gaan. Het is de mooiste dag van hun leven, dat zet echt alles in perspectief.”
“Die hebben soms een heuse Go Ahead-kamer, met allemaal posters waar onder anderen ikzelf ook opsta. Dan besef je dat je één van hun helden bent en hoeveel het betekent voor hen dat je langskomt. Het is zo dankbaar en fijn om iets voor hen te doen, en zoals gezegd: het zet werkelijk alles in perspectief. Tijdens de wedstrijd hoor je eerst supporters boos worden als iemand de bal naar de verkeerde kleur speelt. Na de wedstrijd loop je naar één van die zieke kinderen toe en dan zie je hoe blij ze zijn als je even langskomt. Er zijn belangrijkere dingen in het leven dan voetbal. Dat is soms wel belangrijk om te beseffen.”
Eind vorig seizoen hielp Evert de zieke Fedde een onvergetelijke dag te bezorgen. “Sommige kinderen zijn te ziek om naar het stadion te komen en daarvoor werd vorig jaar KPN Klasgenoot ingezet. Via een liveverbinding kon ik Fedde meenemen door het stadion en stond hij als het ware naast het veld om ons allemaal van dichtbij te zien. Elke speler maakte virtueel even een praatje met hem. Dat is voor ons een kleine moeite, maar dat is zó bijzonder voor hem.” Ook in zijn jaren als tiener, toen hij nog bij VVV-Venlo speelde, was Evert Linthorst al maatschappelijk betrokken. “Toen werd er via de VriendenLoterij een seizoenkaart gedoneerd aan een vrouw die onder de armoedegrens leefde. Ik werkte daar toen graag aan mee. Dat laat me altijd realiseren dat je als voetballer bevoorrecht bent. Je bent gezond, je bent fit, je bent vaak buiten en je wordt wekelijks aangemoedigd door duizenden supporters. Daar mag een voetballer soms best wel eens vaker bij stilstaan. Hoeveel jongetjes en meisjes wel profvoetballer willen worden… Dat is gewoon voor weinig mensen weggelegd. Ik voel me gezegend dat ik elke dag kan doen wat ik leuk vind en om met voetbalvrienden doelen te hebben en die ook te halen. Dat laatste is misschien wel het mooiste van voetballer zijn.”
Voor het eerst in meer dan een uur kijkt Evert op zijn mobieltje en ziet de tijd. “Oh, ik moet zo wel gaan!” Terwijl hij aan zijn gladgestreken blonde haren zit, vertelt hij: “Ik moet naar de kapper, man. Ik ben best wel een ijdel mannetje wat dat betreft, ik ga heel vaak. Inmiddels ben ik een vaste klant daar, maar het is er vooral heel gezellig!” We sluiten het interview af en Evert springt op zijn fiets. Op weg naar de stad, even z’n kapsel bijwerken. Hoewel zijn ziel nog steeds in Venlo ligt, lijkt het alsof hij Deventer stiekem steeds meer in zijn hart heeft gesloten.
