De plaatjesdraaier en -verkoper van de A1
Hij moet Givan Werkhoven voor zich dulden in de spits, maar een glorieus debuut en een bijzonder verhaal pakt niemand Dylan de Bruin (17) af. De ene keer zit hij in een collegezaal, dan weer staat hij in de platenzaak van zijn vader, om vervolgens te trainen bij Go Ahead Eagles A1. Met zijn zeventigjarige opa bezoekt hij de sportschool. “Nu wil ik het profvoetbal halen ook.”
De familie De Bruin die op de camping een spelletje speelt moet een bezienswaardigheid zijn. Aan de Olympische gedachte doen ze niet. Er staat altijd geld op het spel. “Buren denken dan dat het oorlog is, terwijl wij een leuke dag hebben”, lacht Dylan de Bruin. “Mijn vader en moeder zijn ook heel gedreven. Mijn zusje van vijftien volleybalt op hoog niveau. Zowel in de zaal als op het strand speelt zij in Jong Oranje. Je ziet zelden dat iemand goed is in beide onderdelen.”
Dylan de Bruin in de platenzaak van zijn vader.
Dylan is zojuist met zijn zwarte scooter komen voorrijden bij Variaworld, de platenzaak van zijn vader Wilco aan de Kleine Overstraat in Deventer. Een meer dan bekend adres voor Dylan, want in de zomer draaide hij plaatjes in de winkel en geregeld maakt hij er ‘uurtjes’. Een paar stuivers bijverdienen met het invoeren van lp’s, cd’s en dvd’s in het computersysteem. Zijn huiswerk maakt hij in een voor hem ingericht hoekje in Variaworld. Zo overbrugt hij de tijd tussen de lessen op hogeschool Saxion en de trainingen op de Zandweerd.
Dylan studeert small business & retail management. Zijn doel, na de gedroomde voetbalcarrière: zelfstandig ondernemer worden, net als zijn vader. Pa struint internationaal platenbeurzen af op zoek naar pareltjes die hij dan weer verkoopt in zijn winkel. De Bruin junior gaat weleens mee. Zijn vader stelt hem dan voor de keus: salaris of de opbrengst van een partij dvd’s die hij zelf mag verkopen? Dylan kiest steevast voor het laatste. “En dat heeft me meer opgebracht dan wanneer ik voor salaris had gekozen”, glimt hij. “Muziek is een liefhebberij van de familie, van daaruit is de handel ontstaan. Van je hobby je werk maken. Ook mijn opa ging naar platenbeurzen.”
Overbruggingsjaar
De zeventienjarige Apeldoorner debuteerde in augustus glorieus voor Go Ahead Eagles A1. Hij scoorde maar liefst acht keer in het met 16-0 gewonnen bekerduel tegen Colmschate. Ook in de competitie pikt hij zijn doelpunten mee. “Ik zie dit als een overbruggingsjaar, de trainer geeft Givan voorrang. Maar het kan apart lopen. Ik laat me door niemand de kaas van het brood eten.”
Wel zal het wennen zijn. Bij zijn vorige club WSV was een basisplaats voor Dylan net zo vanzelfsprekend als dat in het oosten de zon opkomt. Vorig jaar speelde hij als tweedejaars B-junior in het eerste elftal van de club, dat promoveerde naar de eerste klasse. Nu moet hij hard werken om een plekje te veroveren in de A1 van Go Ahead Eagles.
“Ik wist dat ik, zonder ervaring in het profvoetbal, met een achterstand bij de club kwam. Ik ben wel op testtrainingen geweest bij Zwolle, Twente en De Graafschap, maar telkens kreeg een afvaller van een andere bvo voorrang. Om mijn achterstand zoveel mogelijk te compenseren, ging ik afgelopen zomer vier keer per week naar de sportschool. Met mijn opa, die honderd kilo omhoog kan tillen. Ik ben sterk en heb een goede conditie, maar kan me ook in de kleine ruimte goed redden. Tussen mijn achtste en mijn dertiende heb ik elke zomer techniektrainingen gehad in Delft. Met jongens van ADO enzo. Die trainingen hadden een hoog niveau. Ik heb er gewerkt aan mijn basistechniek en ben thuis blijven oefenen met Coerver-vormen.”
Yannick der Vries feliciteert Dylan de Bruin na een competitiedoelpunt tegen PH (foto: Erik Pasman).
Winnaarsmentaliteit
Hij heeft altijd één doel gehad: profvoetballer worden. “Nu wil ik het eerste van Go Ahead Eagles halen.” Zijn trainer, Harry Decheiver, bereikte als spits de Europese top. Met Borussia Dortmund won hij in 1997 de wereldbeker. “De trainer is een winnaar, dat merk je aan alles. Hij doet er alles aan om ervoor te zorgen dat jij beter wordt. Vaak neemt hij Givan en mij na de training even apart. Eén van zijn tips? Wanneer ik de bal van een middenvelder krijg eerst mijn lichaam ertussen zetten en dan pas doorspelen. Ik heb de laatste jaren leuke trainers gehad, maar nu spelen alleen de besten.”
Nog steeds gaat Dylan naar de sportschool, nu één of twee keer in de week. Op Saxion maakt hij gebruik van een topsportregeling, waardoor hij colleges vroegtijdig mag verlaten. “Maar ik probeer zoveel mogelijk lessen mee te pakken.” Zijn wekker rinkelt om half acht, kwart over negen meldt hij zich op school. Met de scooter scheurt hij van de rand van de Veluwe naar de rand van Salland. Zijn vader neemt de voetbaltas mee naar de winkel, hoeft de profvoetballer in opleiding er niet mee te zeulen. Zondag is er tijd voor ontspanning, voor plaatjes draaien in zijn slaapkamer bijvoorbeeld. “In de kleedkamer staat altijd rap aan, maar ik houd meer van Ryan Adams, REM en Manic Street Preachers.”
Muziek is nu vooral hobby, voetbal moet het beroep worden van de detailhandelstudent. Aan zelfvertrouwen ontbreekt het hem niet. “Van de tien keer dat je één op één staat met de keeper, scoor je zeven keer. Zo redeneer ik. Dus als ik de eerste twee kansen mis, wordt de kans dat ik scoor alleen maar groter.” Vooralsnog moet hij genoegen nemen met invalbeurten. “Ik moet het de trainer zo moeilijk mogelijk maken. Ik ben een winnaar en ontzettend gedreven. Nu ik de kans heb gekregen bij een bvo, wil ik het profvoetbal halen ook. En ik ga het halen.”
