Eagles Are Everywhere: ‘Trots als rood-gele pauw buiten Deventer’
Terug van weggeweest: Eagles Are Everywhere! In deze rubriek komen Eagles-supporters aan het woord die niet in de provincies Overijssel of Gelderland wonen, maar elders in Nederland of zelfs in het buitenland. Van de allereerste – soms ver vervlogen – rood-gele herinneringen tot de verwachtingen in het heden. Vandaag vertelt Erik Zonnenberg uit Ouderkerk aan de Amstel (Noord-Holland) in aflevering 47 (deel 1) hoe zijn liefde voor de club door de jaren heen is gegroeid.
“Eigenlijk ligt mijn eerste rood-gele herinnering niet in Deventer, maar aan sportpark De Wachtelenberg in Epe. Hoewel ik zelf in Olst ben opgegroeid, kwam ik als kind op zondag vaak in Epe voor een bezoek aan mijn familie en de wedstrijden van SV Epe in de toenmalige Hoofdklasse. Bij mijn oma lag dan het programmaboekje op de keukentafel van de wedstrijd die Go Ahead Eagles op de zaterdagavond had gespeeld. Mijn vader had toen al sinds jaar en dag een seizoenkaart op de IJsseltribune. Na de thee en cake bij grootmoeder liepen we via de Sportlaan naar de inmiddels mythische onoverdekte staantribune op het bosrijke sportpark in Epe. Daar zag ik dan Erwin Overmars (‘Kijk, die is van Go Ahead!’) aan de zijlijn van het veld. Met een beetje geluk stond zijn broertje Marc er ook. Die speelde bij Ajax en in Oranje. En reed in een Opel Calibra.
In mijn vroege kinderjaren was ik niet geïnteresseerd in voetbal en liep ik te spelen op het bijveld van SV Epe. Of ik verdwaalde op het sportpark en moest halverwege de wedstrijd worden opgehaald uit de kantine. Het zal voor mijn vader dan ook een opluchting zijn geweest toen ik vanaf een jaar of 7 niet meer van zijn zijde week tijdens de wedstrijd.
Mijn enthousiasme voor de voetbalsport begon aan te wakkeren én ik begon met het sparen van Panini-voetbalplaatjes (Voetbal 93). De plaatjes van Edwin Overmars en Marthijn Pothoven had ik altijd dubbel. Het zal het seizoen 1992/1993 zijn geweest – ik was toen 8 jaar – dat ik voor het eerst aan de hand van mijn vader naar een wedstrijd van Go Ahead Eagles mocht. Zaterdagochtend eerst zelf voetballen in de F3 van Overwetering. In de avond met de Opel Kadett via de dijk naar het stadion. Drop en kauwgom in de zak.
Van een afstand kon je de in nevel gehulde lichtmasten zien schijnen. Eenmaal aangekomen in Deventer parkeerden wij de auto aan de Ceintuurbaan ter hoogte van de bloedbank. Via de Brinkgreverweg al wandelend naar het stadion. Ik verloor mijn vader niet uit het oog, want je zou maar verdwaald raken. De omgeving maakte een enorme indruk op mij. Jannie, programmaboekjes, geroezemoes, opgeschoten volk, de lucht van sigaretten en sigaren. En dan, die immense dikgedrukte letters boven het kassahokje: GO AHEAD EAGLES. Eeuwig zonde dat deze ingang niet meer bestaat.
Omdat het geen risicowedstrijd betrof, was het kopen van een kaartje aan de kassa geen probleem. IJsseltribune. Jeugdkaartje. ‘Twaalf gulden en vijftig cent alstublieft.’ Met het kaartje in de hand richting het eerste toegangshek. Spannend. Scheur in het kaartje, check. We kunnen door. Achter de IJsseltribune de trap op en dan nog een keer je kaartje laten zien. Nog een keer spannend. Vol bewondering op zoek naar de juiste plek op de tribune. Het veld schittert. De mobiele reclamezuil op de middenstip wordt weggetrokken door twee heren op leeftijd. De karakteristieke stem van de vrouwelijke stadionspeaker staat in mijn geheugen gegrift. ‘De wedstrijdsponsor van vanavond is Boerhof uit Heeten.’ Mark Schenning trekt nog wat extra sprintjes en ik zie Erwin Looms en Marthijn Pothoven de bal overspelen. Edwin Overmars is geblesseerd.
Dan de wedstrijd. Geen bombastische intromuziek, lichtshows, vuurwerk of spandoeken wanneer de spelers het veld op komen. Alleen applaus. En de strak afgemeten yell vanaf de B-Side: ‘EAGLES!’ De tegenstander heeft witte shirts aan en ze komen uit Limburg: Fortuna Sittard. Supporters en spelers zijn samen in een bus naar Deventer gereden. Met Anton Janssen en Ruud Hesp op de achterbank. Het enige wat ik mij van deze wedstrijd kan herinneren, is dat Toine Rorije in de slotfase van de wedstrijd halverwege de helft van de tegenstander doorbreekt en in zijn eentje op het doel afstormt: 3-1! Wedstrijd in de zak, nadat we zeker 80 minuten tegen een achterstand aan hadden gekeken. Vanaf dat moment ben ik verkocht.”
Over twee weken vervolgt Erik Zonnenberg in deel 2 zijn verhaal en gaat hij onder andere in op de jarenlange hunkering naar de rentree in de Eredivisie én de rood-gele opvoeding van zijn zoon onder de rook van Amsterdam. Ben of ken jij een Eagles-supporter die ook graag zijn verhaal doet voor Eagles Are Everywhere? Stuur dan een e-mail met je contactgegevens naar pers@ga-eagles.nl.
