Eagles Are Everywhere: ‘Voorstander steunen lokale voetbalclub, tenzij…’
In de rubriek Eagles Are Everywhere komen Eagles-supporters aan het woord die niet in de provincies Overijssel of Gelderland wonen, maar elders in Nederland of zelfs in het buitenland. Van de allereerste – soms ver vervlogen – rood-gele herinneringen tot de verwachtingen in het heden. Vandaag vertelt Erik Zonnenberg uit Ouderkerk aan de Amstel (Noord-Holland) in aflevering 47 (deel 2) hoe zijn liefde voor de club door de jaren heen is gegroeid.
(Vervolg van deel 1)
Vanaf de beginjaren ’90 van de vorige eeuw wisselde mijn vader als supporter van Go Ahead Eagles net zo vaak van vak als de club van trainers. Vak O, Vak G, weer op de IJsseltribune. En dan ook nog vaak met een nederlaag en een zekere degradatie tot gevolg. Maar steeds met het gevoel dat je de club niet meer loslaat. Sinds eind jaren negentig en het begin van het millennium koop ik mijn kaartjes los. Van Anton Scheutjens en Arno Hofstede tot Johan Pater tot Loïc Loval. Elk jaar hoop je weer dat zij ons naar de Eredivisie zullen brengen. Maar helaas…
Vanaf mijn studententijd – zo rond 2006, ik woon dan in Groningen – neem ik voor het gemak een seizoenkaart, samen met wat vrienden die dan in Zwolle, Den Haag of elders in het land vertoeven. Leuk om elkaar weer eens te zien op de tribune. Dat idee. Maar de club groeit langzaam na het schoonmaakwerk van Hans de Vroome. Niet snel, maar toch. De vrijdagavond is traditie geworden en we ballen leuk mee. Met heimwee naar de jaren negentig sta ik in Vak 7 weg te zwijmelen als Geoffrey Knijnenburg het weer presteert om een bedoelde voorzet richting het Hof van Colmschate te lanceren. Deze man was te snel voor zijn eigen benen.
Iemand die dat zeker niet was: Marc Overmars, die op 16 augustus 2008 nog even zijn kicksen uit het vet haalde om de rechtsback van – jawel – Fortuna Sittard dol te draaien. Clubliefde slijt nooit. De terugkeer wordt na 17 jaar toch werkelijkheid. Het seizoen 2012/2013 leek als een nachtkaars uit te gaan. Marc Overmars had de hoop al opgegeven door een jaar eerder te vertrekken als technisch directeur.
Daarnaast wilde het ook niet vlotten met de uitbreiding van het stadion. Dat we ons voetbalhuis aan de Vetkampstraat nooit hebben verlaten, daar ben ik als supporter achteraf gezien toch het meest trots op. De ommekeer in dit seizoen kwam op 29 maart 2013. Een thuiswedstrijd tegen koploper Sparta Rotterdam werd overtuigend gewonnen. Met deze vibe stuiterden de manschappen van Erik ten Hag met het frivole spel van Quincy Promes door naar de play-offs tegen FC Dordrecht, VVV-Venlo en FC Volendam. Winst. Winst. Winst. De ontlading was enorm. Ik vierde deze promotie op afstand in de Portugese zon. Wat daarop volgde was een heerlijk eerste seizoen in de Eredivisie, waarbij ik zo trots als een rood-gele pauw buiten Deventer was. Genieten met Marnix Kolder in de spits, Erik Falkenburg als bliksemafleider en de begaafde Deniz Türüç. In mijn ogen de beste speler ooit waargenomen in een rood-geel shirt. Doodzonde dat we in 2015 weer op het tweede niveau moesten acteren, maar in 2016 een zoete wraak op de Superboeren met promotie tot gevolg.
In deze jaren – ik woonde inmiddels samen met mijn vriendin in Utrecht vanwege mijn en haar werk – bleef ik de club volgen en was elke thuiswedstrijd in De Adelaarshorst een mooie gelegenheid om ook mijn ouders te bezoeken in Olst. Inmiddels ben ik met mijn gezinnetje via Amsterdam in Ouderkerk aan de Amstel beland. Mijn zoontje zag het levenslicht in de hoofdstad. Als geboren Deventenaar ben ik er zelf fel voorstander van om je lokale voetbalclub te steunen. Voor mijn zoon zal ik wat dat betreft milder zijn… Een rood-geel shirt in maat 92 hangt al aan zijn kledingrek.
Het is zondagavond 31 oktober 2021. De klok tikt tien voor tien. Ik check vi.nl: ‘Go Ahead winnaar van ultiem spektakelstuk in Deventer: 4-3 winst tegen Fortuna Sittard’. Vanuit mijn zolderraam zie ik de Johan Cruijff Arena liggen en kijk ik met mijn verrekijker zo op het bureau van Marc Overmars. Het rood-gele lijntje is ook dan niet ver weg. Als mijn zoon het later niet redt in de jeugdopleiding bij Go Ahead Eagles, kan hij gelukkig zo naar Ajax, haha.
Ben of ken jij een Eagles-supporter die ook graag zijn verhaal doet voor Eagles Are Everywhere? Stuur dan een e-mail met je contactgegevens naar pers@ga-eagles.nl.
