Michalis Spiridakis over zijn Griekse roots, de jeugdopleiding en zijn zware blessure
Michalis Spiridakis werd geboren in Nederland, vertrok op jonge leeftijd naar Griekenland en keerde vervolgens weer terug naar zijn geboorteland. De Griekse zon en het Griekse eten mist hij, maar voor de rest denkt hij in Nederland maar aan één ding: voetbal. Via Go Ahead Eagles Onder-19 hoopt de aanvaller de stap naar het eerste elftal te maken en daarmee een lang gekoesterde droom te vervullen.
In tegenstelling tot veel van zijn teamgenoten beleefde Michalis zijn eerste jaren op deze wereld niet alleen in Nederland. Nee, ook het Griekse Kreta heeft Michalis gevormd tot wie hij is. “Ik ben in Nederland geboren, maar ben op mijn 4e samen met mijn ouders en zus naar Griekenland verhuisd. Daar heb ik zes jaar gewoond en een leuke tijd gehad”, vertelt hij. “In Griekenland heb ik tot aan groep 6 op de basisschool gezeten. De Griekse scholen zijn totaal anders dan die in Nederland. Het leven in Griekenland was gewoon heel anders. Grieken doen bijvoorbeeld niet echt aan plannen, alles wat vandaag niet lukt gebeurt morgen. Ook vinden ze het belangrijk om zoveel mogelijk samen te delen, bijvoorbeeld het eten. De Nederlandse en de Griekse cultuur zijn niet te vergelijken. We zijn naar Griekenland verhuisd, omdat mijn vader uit Griekenland komt en moeilijk kon wennen in Nederland. Voor hem is het makkelijker om in Griekenland te wonen.” Michalis is tweetalig opgevoed en praat vloeiend Nederlands en Grieks. “Thuis spreekt mijn vader Grieks en mijn moeder Nederlands. Ikzelf combineer het.”
Tekst gaat verder onder foto.
(Foto: Jeffrey Hurenkamp)
Liefde voor voetbal
Inmiddels woont de familie Spiridakis alweer jaren in Nederland. “We zijn teruggegaan naar Nederland, omdat we het hier beter hebben. We woonden in Griekenland toen het niet zo goed ging met het land. Mijn ouders hadden het gevoel dat mijn zus en ik misschien een betere toekomst zouden hebben in Nederland”, vervolgt hij. Iets wat Michalis meenam uit Griekenland was zijn liefde voor voetbal. “Dat deed ik ook al in Griekenland. In Nederland ben ik gaan voetballen bij FC Zutphen. Aan het begin was het nog even aanpassen in Nederland, bijvoorbeeld op school of in het team. Ik ben natuurlijk anders opgegroeid dan die jongens uit de klas of uit het team. Gelukkig sprak ik al Nederlands.”
Dat Michalis Nederlands sprak was alleen al een mooi bijkomstigheid voor op het veld. “Tot aan mijn 16e heb ik in Zutphen gevoetbald. Toen kwam Go Ahead Eagles. Een vriend van me zat al bij de club en toen heb ik ook de overstap gemaakt. Hij is helaas afgevallen.” Afvallen deed Michalis niet: “Aan het begin was het wel even aanpoten, je maakt toch de overstap naar een profclub. Toch dacht ik: ik moet nu kijken of ik het niveau aankan. Go Ahead Eagles had al eerder interesse getoond, maar toen was ik er nog niet klaar voor. Ik denk dat ik op het juiste moment de stap heb gemaakt.”
Tekst gaat verder onder foto.
(Foto: Jeffrey Hurenkamp)
Kans
Het niveau in de Voetbalopleiding van Go Ahead Eagles lag hoger dan het niveau bij FC Zutphen. “In het begin als tweedejaars B was het wennen. Bij Zutphen trainde ik twee keer in de week en kon ik af en toe nog wel wat minder serieus trainen. Hier kan dat echt niet. Je moet er vier keer per week staan en alles geven op de trainingen. Conditioneel en mentaal is een het bij een BVO natuurlijk anders dan een amateurvereniging.” Bijna drie jaar na zijn overstap verdedigt Michalis nog steeds iedere zaterdag het rood-geel van Go Ahead Eagles. Hij maakte de stap van Onder-17 naar Onder-19 en hoopt op den duur aan te sluiten bij het eerste elftal. “Ik ben er nu zo dichtbij. De club biedt mij de kans om me verder te ontwikkelen en ik vind dat je zo’n kans ook moet grijpen. Je moet iedere dag alles geven, maar dat is geen garantie dat je het eerste ooit haalt. Het is wel een droom, maar als je het niet haalt moet je beseffen dat je er wel alles aan gedaan hebt. Het begint allemaal met hard werken.”
Steun
Dat alles ineens kan veranderen beseft Michalis als geen ander. Hij raakte aan het einde van het vorige seizoen ernstig geblesseerd. “Dat gebeurde in mei. Ik dacht dat de blessure wel meeviel, maar het bleek dat mijn achterste kruisband licht was ingescheurd. Ik heb de hele zomer gebruikt om te herstellen, zelfs tijdens mijn vakantie in Griekenland. Soms was dat moeilijk, want je wilt toch ook graag genieten van de vakantie. Tegelijkertijd besef je: ik wil ooit Go Ahead Eagles 1 halen. Mijn familie heeft me al die tijd gesteund. Ze zeiden altijd: ‘Ga door Michalis, je bent op de goede weg’. Nu ben ik weer blessurevrij en sta ik gelukkig weer in de basis. Daar moet ik hard voor blijven knokken.” Knokken doet Michalis maar al te graag, want hij heeft maar één doel: “Ooit wil ik in het eerste spelen, daar heb ik jarenlang, dag in dag uit, voor gewerkt”.
(Foto: Jeffrey Hurenkamp)
